Insulinooporność jest chorobą, która powoduje rozstrojenie gospodarki glukozy w krwi. Komórki naszego ciała są niewrażliwe na insulinę a jej stężenie na czczo jest zdecydowanie podwyższone. Insulinooporność jest jedną z głównych przyczyn zachorowalności na cukrzycę zarówno typu 1,2 i ciążową.
Niestety – insulinooporność zalicza się do chorób cywilizacyjnych, które stały się prawdziwą plagą XXI wieku. Brak ruchu, zwiększona masa ciała, spożywanie wysoko przetworzonej i ubogiej w pełnowartościowe składniki diety – to krótka droga do cukrzycy. Znakomita większość przypadków jest spowodowana prowadzeniem niehigienicznego trybu życia. Głównymi przyczynami insulinooporności są właśnie zbyt duża masa ciała, brak aktywności fizycznej. Należy również zaznaczyć, że może być ona spowodowana chorobami np. PCOS czy hipogonadyzmem, zażywaniem niektórych leków lub skłonnościami genetycznymi. Warto jednak pamiętać, że to otyłość (w szczególności brzuszna) jest czynnikiem znacznie najbardziej zwiększającymi prawdopodobieństwo zapadnięcia na insulinooporność.
Dieta przy insulinooporności jest kluczową metodą leczenia, a należy tu raczej mówić o całkowitej zmianie przyzwyczajeń żywieniowych. Wiele lat nieprawidłowego odżywiania może mieć katastroficzne skutki dla naszego zdrowia. Korzystniejsza byłaby poprawa sposobu odżywienia zanim nasz organizm zacznie się bardzo „buntować”. Jednak jeżeli doprowadziliśmy do takiego stanu, że insulinooporność zaczyna nas dotyczyć, to droga jest tylko jedna. Musimy wprowadzić zdecydowane zmiany w naszym jadłospisie. Żadne tabletki nie pomogą, jeżeli nadal będziemy odżywiać się fastfoodami, a naszą ulubioną przekąską będzie tabliczka czekolady.
Konieczne jest wprowadzenie 5 posiłków w równych odstępach czasu, bazujących na dużej ilości świeżych warzyw i owoców do 12 porcji dziennie. Zawierają one nie tylko duże ilości witamin i składników mineralnych, ale również spore ilości błonnika, który daje nam uczycie sytości i pomaga w funkcjonowaniu układu pokarmowego. Nawet przy insulinooporności nie należy zapominać o pełnowartościowym białku oraz niewielkiej ilości tłuszczów roślinnych, również te składniki są niezbędne do prawidłowego funkcjonowania całego organizmu. Nie warto wprowadzać głodówek lub spożywać mikroskopijnych ilości jedzenia. Dużo korzystniej wprowadzić pełnowartościowe posiłki, a unikać produktów o dużej ilości cukrów prostych i tłuszczy zwierzęcych.
Żadna dieta w prowadzona w pojedynkę nie odniesie pożądanych skutków. Konieczne jest także wprowadzenie aktywności fizycznej. Trzeba wdrożyć do swojego życia regularne ćwiczenia o średniej intensywności, przynajmniej 3-4 razy w tygodniu po 45-60 minut. Wybór jest olbrzymi może to być to basen, gimnastyka lub ćwiczenia aerobowe. Najistotniejsze jest żeby wysiłek fizyczny był systematyczny i z czasem o wzrastającej intensywności.
Konsekwencją insulinooporności może być cukrzycą, dlatego należy zdać sobie sprawę, że na szali stoi nasze życie, które z biegiem czasu i dalszym rozwojem choroby może ulec drastycznemu skróceniu. Zmiana złych nawyków jest niezwykle istotna i nieodwracalna. Kiedy raz wkroczymy na drogę w stronę zdrowia nie możemy się już cofnąć, ponieważ to przeciwko czemu walczyliśmy może wrócić jak bumerang. To co było nie wróci, teraz czeka na nas nowe, lepsze, a przede wszystkim dłuższe życie.