Podłożem choroby Parkinsona jest zwyrodnienie ośrodkowego układu nerwowego. Rozwija się ona u osób między 40-60 rokiem życia, chociaż zdarzają się pacjenci młodsi. Wiadomo jakie zmiany w mózgu powoduje choroba, jednak tylko w niewielkim stopniu znamy czynniki ją wywołujące.
Naukowcy odkryli, że niektóre mutacje w locus chromosomów mogą być dziedziczone, jednak kompletna etiologia choroby nie została do końca poznana. Wczesne objawy takie jak niezgrabność wykonywania czynności, spowolnienie procesów myślowych są często niezauważane i mylone z zwyrodnieniami reumatycznymi i zaawansowanym wiekiem. Choroba rozwija się powoli, a objawy pojawiają się stopniowo coraz bardziej utrudniając normalne funkcjonowanie pacjenta. Najbardziej charakterystyczne objawy czyli sztywność ruchowa, trudności w wykonywaniu bardziej precyzyjnych ruchów oraz sztywność mięśni pojawiają się po kilku lub kilkunastu latach. Choroba z uwagi na wolno postępujące objawy bezpośrednio nie wywołuje śmierci, jednak zdecydowanie pogarsza jakość życia.
Leczenie przebiega przede wszystkim z zastosowaniem lewopody (pokonującej barierę krew-mózg gdzie przekształca się w dopaminę), pomocniczo stosuje się min. amantadynę, bromokryptynę i beta-blokery. Niemniej ważną rolę odnosi rehabilitacja: pływanie, gimnastyka, masaże i spacery.
W początkowych etapach chory może spożywać tradycyjne potrawy, jednak wraz z rozwojem choroby jedzenie musi być dostarczane w formie papkowo-płynnej. Dieta powinna bazować na świeżych warzywach, owocach i chudym mięsie drobiowym. Żywienie powinno być prawidłowo zbilansowane i zrównoważone, aby ograniczyć zachorowanie na inne choroby np. dietozależne. Istotne jest również wprowadzenie prozdrowotnych alkaloidów np. kofeiny, teiny z uwagi na działanie poprawiające funkcjonowania neuronów i dzięki temu całego ośrodkowego układu nerwowego.
Do diety chorego warto wprowadzić zdrowe tłuszcze np. olej rzepakowy, czy szczególnie wartościowy lniany z uwagi na duże stężenie kwasów omega 3, wspomagających pracę mózgu. Szczególną uwagę należy zwrócić na magnez, cynk i krzem. Warto wybierać produkty spożywcze bogate w te pierwiastki np. chleb pełnoziarnisty, pełne kasze, mięso drobiowe i ryby. Kiedy stan chorego będzie ulegał stopniowemu pogorszeniu warto, aby dieta dodatkowo nie obciążała organizmu – korzystnie zastosować dietę lekkostrawną opartą na produktach gotowanych z ograniczoną ilością błonnika. Niezwykle istotne jest zapewnienie osobie chorej odpowiedniej ilości napojów z uwagi na duże niebezpieczeństwo odwodnienia szczególnie w zaawansowanym etapie choroby.