Powinniśmy rozpocząć o skręcalności witaminy C (bo wiele się o tym mówi) – choć jest to nieistotne, bo witamina C jest jedna (kwas L+ – askorbinowy). Jaka jest jej rola w organizmie? Witamina C wpływa na prawidłowy rozwój chrząstki, kości, zębów, przyspieszenie gojenia ran czy zwiększenia odporności organizmu. O jej niedoborach może świadczyć szkorbut (występuje po około 6-9 miesięcznym odstawieniu witaminy C z diety), krwawe wybroczyny skórne, nadmierne rogowacenie naskórka, suchość spojówek i błony śluzowej jamy ustnej, zanik dziąseł z wypadaniem zębów, upośledzone gojenie się ran, zwiększona skłonność do krwawień oraz bóle stawowe i kostne – lepiej nie dopuszczać do jej niedoborów. Co do nadmiarów u niektórych osób (przy słabo działającym układzie wydzielniczym) może powodować powstawanie kamieni nerkowych albo żółciowych (jednak są to jednostkowe przypadki). Czy zatem witaminy można spożywać zdecydowanie więcej ? Np. 10g? Niekoniecznie! Organizm może „ złapać adaptację”, a co za tym idzie zwiększone zapotrzebowanie na tą witaminę do końca życia (jednym słowem jeśli suplementujesz dużo, to do końca życia).
Witamina C to przeciwutleniacz, posiada wysoki potencjał ORAC i wpływa na wszystkie układy w organizmie (od nerwowego – depresja do kostno-stawowego – RZS) suplementacja zalecena jest przy licznych jednostkach chorobowych. Zaleca się również zwiększoną suplementację u osób aktywnych (do ok 1g tej witaminy). Duże dawki wit C w okresie po treningowym mogą obniżać odpowiedź anaboliczną organizmu na poziomie komórkowym. Nadmiar witaminy może zmniejszać aktywność ważnych czynników transkrypcyjnych takich jak koaktywatora-1 PPAR, czy cytochromu C (marker adaptacji mięśni do wysiłku). Dodatkowo duża ilość tego przeciwutleniacza może prowadzić upośledzenie procesu biogenezy mitochondriów, co w dłuższej perspektywie utrudniać będzie konsekwentny rozwój zdolności wysiłkowych. Jednym słowem, jeśli planujemy suplementację witaminy C, nie róbmy tego w okresie około treningowym. Wolne rodniki są kancerogenne , lecz trzeba pamiętać o tym, że są potrzebne, a ich reakcje uczestniczą w procesie nabywania adaptacji wysiłkowej. „Bez” niemożliwa byłaby synteza większości hormonów.
